Ποιες χώρες έχουν τα πιο ισχυρά διαβατήρια;

Έχετε αναρωτηθεί ποτέ ποια χώρα προσφέρει το ισχυρότερο διαβατήριο στον κόσμο; Δηλαδή, το ένα διαβατήριο που σας επιτρέπει να εισέλθετε στις περισσότερες άλλες χώρες χωρίς θεώρηση; Αυτός ακριβώς είναι ο τρόπος με τον οποίο η ερευνητική εταιρεία της Henley & Partners παρακολουθεί τον ετήσιο δείκτη περιορισμού των θεωρήσεων και μπορεί να αποτελεί έκπληξη πόσο συχνά οι αριθμοί αυτοί μπορούν να κυμανθούν.

Σύμφωνα με την έκδοση του 2016 του Δείκτη Περιορισμών Θεωρήσεων, οι Γερμανοί ταξιδιώτες κατέχουν το ισχυρότερο διαβατήριο στον κόσμο.

Τα ταξιδιωτικά τους έγγραφα γίνονται δεκτά σε 177 χώρες (από πιθανά 218) σε άλλες χώρες παγκοσμίως χωρίς την απαίτηση θεώρησης. Αυτό δεν αποτελεί έκπληξη, καθώς η χώρα κατέχει την κορυφαία θέση για τα τελευταία τρία χρόνια, περιορίζοντας στενά τη Σουηδία, η οποία μπορεί να βρεθεί καταλαμβάνοντας δεύτερη θέση στον κατάλογο με 176 χώρες που δέχονται τα διαβατήριά της.

Ακολουθεί ομάδα χωρών που περιλαμβάνει το Ηνωμένο Βασίλειο, τη Φινλανδία, τη Γαλλία και την Ισπανία, οι οποίοι αποτελούν συλλογικά τα τρία ισχυρότερα διαβατήρια στον κόσμο με την είσοδο σε 175 χώρες. Στις ΗΠΑ προσχώρησαν το Βέλγιο, η Δανία και η Ολλανδία στην τέταρτη θέση, με 174 έθνη χωρίς βίζα στον κατάλογο.

Λαμβάνοντας υπόψη πόσο το ταξίδι σε αυτήν την ημέρα και την ηλικία, και πόσο συχνά χρησιμοποιούνται διαβατήρια σε αυτή τη διαδικασία, φαίνεται ότι αυτές οι βαθμολογίες θα παραμείνουν σε μεγάλο βαθμό στατικές. Ωστόσο, ένας εκπρόσωπος της Henley & Partners δήλωσε στην εφημερίδα The Telegraph ότι "Γενικά, υπήρξε σημαντική μετακίνηση σε όλο το εύρος (φέτος) με μόνο 21 από τις 199 χώρες να παραμένουν στην ίδια θέση". Η επιχείρηση συνέχισε να προσθέτει ότι "Καμία χώρα δεν έπεσε πάνω από τρεις θέσεις, υποδεικνύοντας ότι η συνολική πρόσβαση χωρίς θεώρηση βελτιώνεται σε όλο τον κόσμο".

Ποιοι ήταν οι μεγαλύτεροι νικητές του 2016; Ο δείκτης δείχνει ότι το Τιμόρ-Λέσε αυξήθηκε σε 33 σημεία, μέχρι την 57η θέση συνολικά. Άλλες χώρες που είδαν την κατάσταση των διαβατηρίων αυξήθηκαν συμπεριλαμβανομένης της Κολομβίας (μέχρι 25 σημεία), Palau (+20), και Tonga, η οποία σημείωσε 16 θέσεις στον κατάλογο.

Τις περισσότερες φορές οι αλλαγές αυτές οφείλονται στη βελτίωση της πολιτικής σταθερότητας και των σχέσεων μεταξύ χωρών από όλο τον πλανήτη.

Αλλά, η ψύξη των σχέσεων μπορεί να έχει το αντίθετο αποτέλεσμα, στέλνοντας μερικές χώρες να πέφτουν και στις κατατάξεις. Φυσικά, αυτό μπορεί επίσης να σημαίνει μικρή αλλαγή στον αριθμό των χωρών που επιτρέπουν την είσοδο χωρίς θεώρηση εισόδου. Για παράδειγμα, το Ηνωμένο Βασίλειο ήταν δεσμευμένο για την πρώτη θέση πέρυσι, αλλά παραιτήθηκε από το στέμμα όταν αρκετές άλλες χώρες χαλάρωσαν τις απαιτήσεις εισόδου για ταξιδιώτες που έρχονταν από τη Γερμανία.

Εάν οι χώρες που αναφέρονται παραπάνω έχουν τα ισχυρότερα διαβατήρια στον κόσμο, ποια κράτη έχουν τη λιγότερη ελευθερία να κυκλοφορούν χωρίς βίζα; Το τελευταίο σημείο του δείκτη είναι το Αφγανιστάν, του οποίου οι πολίτες μπορούν να επισκεφθούν μόνο 25 άλλες χώρες χωρίς να αποκτήσουν θεώρηση. Το Πακιστάν είναι στη συνέχεια με μόλις 29 ξένους προορισμούς που αποδέχονται το διαβατήριό του, με το Ιράν, τη Σομαλία και τη Συρία να βρίσκονται στην τρίτη, τέταρτη και πέμπτη θέση αντίστοιχα.

Μια ταξιδιωτική βίζα συνήθως εκδίδεται από την κυβέρνηση μιας χώρας στην οποία επισκέπτεστε. Έχει συνήθως τη μορφή αυτοκόλλητου ή ειδικού εγγράφου που τοποθετείται μέσα στο διαβατήριό σας και επιτρέπει στους ταξιδιώτες να παραμείνουν προσωρινά στα σύνορα του έθνους που το εκδίδουν. Ορισμένες χώρες (όπως η Κίνα ή η Ινδία) απαιτούν από τους επισκέπτες να λάβουν θεώρηση πριν από την άφιξη, ενώ άλλοι θα παραχωρήσουν ένα στο αεροδρόμιο, καθώς οι ταξιδιώτες προσπαθούν να εισέλθουν.

Αν ταξιδεύετε στο εξωτερικό και είστε σίγουροι για τις απαιτήσεις εισόδου των προορισμών που θα επισκεφθείτε, καλό θα ήταν να ελέγξετε τις πληροφορίες online πριν φύγετε από το σπίτι σας. Για παράδειγμα, το Υπουργείο Εξωτερικών των ΗΠΑ διατηρεί έναν ιστότοπο με ενημερωμένες πληροφορίες σχετικά με το ίδιο θέμα. Ο ιστότοπος μπορεί να σας πει ποιες είναι οι συγκεκριμένες απαιτήσεις θεώρησης (και τα κόστη) για κάθε χώρα, καθώς και χρήσιμα δεδομένα σχετικά με τους συνιστώμενους ή απαιτούμενους εμβολιασμούς, τους περιορισμούς συναλλάγματος και άλλες σημαντικές πληροφορίες.